Rafiki doet dienst als waterboot, Isla Beata (Dominicaanse Republiek)

Zondag 14 mei 2017

Positie Isla Beata: 17°36.818 N 71°31.566 W
We gaan op deze zondag samen met Chris en Wolfgang het eiland verder verkennen. Ook op dit gedeelte van het eiland ligt het strand bezaaid met koraal en mooie en vooral intacte Conch-schelpen (De schelpen die voor consumptie gebruikt zijn, hebben een gat in de schelp). Een visser geeft de verklaring hiervoor. In oktober 2016 is de orkaan Matthew over het naburige Haïti getrokken en tijdens deze storm is het waterpeil op Isla Beata 1,5 meter gestegen en zijn de schelpdieren en koraal op het land gespoeld.

Vissen worden op het eiland gedroogd.

Deze vissers hebben vannacht een grote vis gevangen.

Het strand ligt vol met conch-schelpen en koraal.

De schelpen zijn aangespoeld tijdens de orkaan Matthew, en dus niet gebruikt voor menselijke consumptie.

Na het strand volgt een grillige kust.

Aan het einde van de middag drinken we samen met Wolfgang en Chris een sundowner op de Rafiki. We krijgen tijdens de borrel bezoek van Luis en zijn broers. Er is op het eiland van nature geen zoet water en zij hebben niet veel drinkwater meer. Door onze watermaker aan boord hebben wij aan zoetwater geen gebrek. Zij parkeren hun lancha naast onze boot en er wordt een slang over boord gehangen in de jerrycans van de vrolijke vissers. We geven hun nog een paar koele blikjes bier en een flesje rum. Wanneer de jerrycans vol zijn en de blikken/fles leeg, gaan de vriendelijke vissers dankbaar weer terug naar het eiland.

Bezoek van de “Aduana”, Isla Beata (Dominicaanse Republiek)

Zaterdag 13 mei 2017

Positie Isla Beata: 17°36.818 N 71°31.566 W
In de ochtend komt een vissers-lancha langszij met drie personen van de kustwacht. Zij komen aan boord en vragen vriendelijk naar onze papieren. Nadat de paspoorten, het uitklaardocument van Jamaica en de bootpapieren gecontroleerd zijn, vertellen ze ons dat we bij Isla Beata mogen ankeren, maar alleen bij het vissersdorpje. We moeten dus verplaatsen, 1 NM noordelijk van onze huidige ankerplek. We gaan dus ankerop en ankeren vervolgens voor een strand met lancha's en wat armoedige huisjes. Dezelfde morgen worden we benaderd door een visser en we kopen van hem een mooie grote Red Snapper.

In de middag gaan we aan land en maken kennis met de vissersgemeenschap. De vissers op dit eiland verblijven hier voor een periode van 3 weken. Na deze periode gaan ze voor een bepaalde tijd naar hun familie op het vasteland, een soort zeemansbestaan dus. Er leven/werken op Isla Beata ongeveer 100 mannen en zij zijn vergezeld door een 20-tal vrouwen. De sfeer is hartelijk en vriendelijk en we voelen ons helemaal op ons gemak. Er is een klein winkeltje, een kroegje en een opslagplaats voor de gevangen vis. Er is geen koeling op het eiland dus wordt de vis op ijs bewaard. Elke drie dagen wordt de vis met een grote lancha naar het vasteland gebracht.

Het is een heel bijzonder dorp op een bijzonder mooi eiland.

Het vissersdorpje op het eiland Isla Beata.

De huisjes zijn erg primitief en armoedig. Vele slapen ook in 1-persoons tentjes.

Aan de lijn hangen haaievinnen te drogen.

De enige gebouwen die op het terrein staan, zijn deels verwoest. De half verwoeste gebouwen zijn mooi beschilderd.

Marlene, met op de achtergrond het kanaal tussen Isla Beata en het vaste land van de Dominicaanse Republiek.

Strand vol met schelpen, Isla Beata (Dominicaanse Republiek)

Vrijdag 12 mei 2017

Positie Isla Beata: 17°35.206 N 71°32.515 W
's Middags gaan we met de dinghy aan land. Het totaal verlaten strand is bezaaid met de mooiste schelpen. Dit is een van de mooiste baaien die we ooit bezocht hebben: de palmen, het strand, de schelpen en het glasheldere water zijn werkelijke prachtig en bovenal niet bedorven door de invloed van de mens.

Er liggen ongelooflijk veel schelpen, conches en skeletten van zeesterren/-egels. In de conches zit geen opening (door mensen open gemaakt voor consumptie), dus we vragen ons af waarom deze allen op het strand liggen.

We zijn de enige bezoekers van dit strand.

Naast ons ligt een Duits jacht, de Libertina 2 met als opvarende Chris en Wolfgang die ook gistermiddag hier aangekomen zijn. We maken een praatje en er wordt meteen een gezellige sundowner georganiseerd. 

Links Libertina 2, rechts Rafiki en op de achtergrond Isla Alto Velo.

Van Jamaica naar de Dominicaanse Republiek

Dinsdag 9 mei 2017 tot en met Donderdag 11 mei 2017

Positie Isla Beata: 17°35.206 N 71°32.515 W
In de namiddag van dinsdag 9 mei gaan we ankerop voor een tocht van 280 nm (400 km) naar het eiland Isla Beata van de Dominicaanse Republiek. We hebben weliswaar overwegend oostelijke wind maar de windsnelheid is gelukkig laag en door de noordelijke hoek in de wind kunnen we goed motorsailen.

Onderweg kwamen we nog een verdwaalde visfuik tegen (hier is het 3 km diep). Het probleem is dat deze fuik dmv een lijn met nog 2 flesjes verbonden is (rechts van het piepschuim baken). Gelukkig konden we dit obstakel ontwijken.

Wanneer we na 24 uur de zuidkust van het eiland Hispanjola ronden, draait de wind (zoals voorspeld) naar zuid en wordt het laatste traject zelfs bezeilbaar. Na een half etmaal zeilen moet toch de motor weer aan maar we kunnen de wind nog net in de zeilen houden waardoor de tocht gelukkig comfortabel verloopt. Na precies 2 dagen gaan we donderdag in de namiddag voor anker in een prachtige baai, in het midden van het eiland Isla Beata.

Een rotspartij en een verlaten strand. Dit is het uitzicht vanaf onze boot.

Morgen gaan we dit deel van het eiland verkennen.

Jamaica

Zondag 7 mei 2017 en maandag 8 mei 2017

Positie Port Antonio: 18°10.804 N 76°26.577 W
Het valt ons op dat Port Antonio, door de afwezigheid van cruiseboten, veel armer is dan Ocho Rios. Hierdoor zijn er meer bedelaars en zwervers en wordt er ook meer aan ons hoofd gezeurd voor een taxi, rafting, watervallen of Marihuana. De Jamaicanen zijn volgens hun eigen woorden “lay-back and relaxed, no problem” maar dit is eigenlijk een andere term voor nonchalance en lui. Door een overgroot gedeelte van de bevolking wordt 's morgens begonnen met een dikke joint en vervolgens gaan ze aan de werkdag beginnen. Je kan je dan goed voorstellen dat de concentratie en ook de productiviteit op zijn zachts gezegd niet op een hoog niveau zullen liggen. Om over de invloed van de THC in het verkeer maar even te zwijgen... Er gebeurt door arbeid dus niet veel in dit land en hierdoor worden er maar weinig inkomsten en/of initiatieven gegenereerd en zijn de meeste mensen arm. Iedere bedelaar die ons ziet aankomen wordt meteen actief en begint luidruchtig een aalmoes te vragen, iets dat hij bij zijn landgenoten niet doet omdat in zijn stereotype beeld wij als “witjes” geld hebben en de Jamaicanen niet.

De echte sufferds zijn de Rastafaria's, de Rastamannen met hun grote voorbeeld Bob Marley. In hun geloof staat de Ganja (=Marihuana) centraal. Door het roken van Ganja kom je dichter bij je geloofsovertuiging en deze mannen blowen dus de hele dag op een indrukwekkend niveau. Door deze levensovertuiging is het niet mogelijk om een baan te houden of überhaupt een redelijk inkomen te genereren. Je ziet veel Rastamannen een kluizenaarsleven leiden in wat armzalige hutjes of in verlaten woonhuizen. Ook zien we regelmatig Rastamannnen door de dorpen en steden lopen in kleding die al in verre staat van ontbinding is en ze hebben allemaal een geesteloze blik in hun ogen. Gelukkig zien we maar weinig jeugdige als Rastafaria rondlopen, dus voor hun is er nog hoop. Port Antonio heeft volgens ons qua natuurschoon het beste van Jamaica, maar door de opdringerige bewoners is het niet het leukste stadje.

Port Antonio, met op de achtergrond de Blue Mountains.

Vaak liggen deze in de wolken, maar vandaag een mooie blauwe lucht.

Vele kleine winkeltjes. Ze verkopen vaak frisdrank, fruit en snoepgoed/chips.

De kerk van Port Antonio.

Naast de Raven maken we ook kennis met (natuurlijk) wat Fransen en we gaan een avond buurten bij de Brazilianen. Zij willen graag informatie van ons over de San Blas in Panama. En aangezien we hier ongeveer 8 maanden zijn geweest, kunnen we hun hierover een hoop informatie geven.

Na 2 maanden is ons Jamaica avontuur ten einde en we gaan ankerop voor een spiksplinternieuwe bestemming voor de Rafiki met zijn bemanning, namelijk de Dominicaanse Republiek. We zijn drie jaar geleden al eens twee dagen gestrand in een baai van dit land, maar we gaan nu officieel het land verkennen. De tocht is richting oost en dit is in de Carieb altijd een “pain in the ass”. We wachten op een weergaatje met weinig wind, een zogenaamd “Amerikaans” weergaatje dus. 

Alligator Church, Jamaica

Woensdag 3 mei 2017 tot en met zaterdag 6 mei 2017

Positie Port Antonio: 18°10.804 N 76°26.577 W
Als kers op de taart voor al de wandelingen in jungle alhier nemen we de route-taxi naar Alligator Church. De ruige bergen van de Blue Mountains en de grote rivieren (door de overdadige regenval) maken van de natuur in dit gebied een erg mooi plaatje.

Deze brug is opgeleverd in 2010. De brug ziet er nu al oud uit en is overwoekerd door planten.

We volgen de weg langs de rivier.

Vele bomen zijn totaal overwoekerd door klimplanten.

In dit geval door een klimplant die in Nederland bekend is als een kamerplant.

Deze man heeft even pauze. Het is hard werken op zo'n steile helling.

Door de overdadige regenval zijn er in dit gebied veel aardverschuivingen en wordt er veel werk verricht om de wegen begaanbaar te houden.

Er staan twee vrouwen het verkeer te regelen. In de wandeling van ongeveer 4 uur hebben wij twee auto's gezien.

Een erg intensieve baan dus.

Op een morgen komt er zelfs een Nederlands schip naast ons voor anker. Het is de “Raven” met als opvarenden Robin, Sanne en Joris. Zij willen deze zomer nog terugzeilen naar Portugal en zij hebben dus behoorlijk haast. Toch weten we een gaatje in hun drukke plannen te vinden en organiseren we vandaag een mooi feestje op de Rafiki.

Berridale, Jamaica

Zondag 30 april 2017 tot en met dinsdag 2 mei 2017

Positie Port Antonio: 18°10.804 N 76°26.577 W
Berridale is het startpunt van het “raften” in de regio van Port Antonio. Raften is in Europa een sport waarbij je met een groep in een grote opblaasboot een wilde rivier afgaat. Je zit dan met zwemvest, valhelm en peddel op de rubber tubes van het opblaasvlot en de leider/gids geeft aanwijzingen. In Jamaica is raften een totaal andere bezigheid. Het vlot bestaat uit een aantal bamboe stammetjes en in het midden is een bankje gebouwd voor de gasten. De bestuurder duwt met een stok het vlot in de goede richtig. Een voor ons te gezapige bezigheid waar we niet aan mee zullen doen. We zijn wel benieuwd naar de natuur in deze omgeving en dus pakken we de route-taxi richtig Berridale. De combinatie van ruige bergen, rotspartijen en de rivier is erg mooi en het wordt weer een mooie en interessante wandeling.

Prachtige wandeling langs de rivier "Rio Grande".

Er liggen vele rafts op de kant. Er zijn weinig toeristen, waarschijnlijk geen cruiseschepen in de plaatsen Ocho Rios, Falmouth, St. Ann en/of Montego Bay.

De bomen hangen vol met appels.

Maar helaas, er worden er een aantal gegeten en de rest valt vanzelf op de grond.

Jammer dat er niets van gemaakt wordt, zoals bv een siroop of jam.

En de spijkerbroeken worden op de trap gelegd, lekker in het zonnetje. Zo drogen ze waarschijnlijk het snelst.

Reach Falls, Jamaica

Vrijdag 28 april 2017 en zaterdag 29 april 2017

Positie Port Antonio: 18°10.804 N 76°26.577 W
In de buurt van Port Antonio ligt nog een bekende waterval, de Reach Falls. We zijn benieuwd naar deze waterval en zijn omgeving en we gaan met de route-taxi naar de toegangsweg van de Reach Falls. Vanaf hier lopen we richting de waterval. Wanneer het begint te regenen, het is de hele dag al grijs en bewolkt, stopt er een auto en de bestuurder biedt ons een lift aan. We stappen in bij het blanke gezin met twee kinderen en wanneer we voor de lift bedanken, herken ik het accent en vraag “zijn jullie Nederlanders?” waarop meteen met “ja!” in onze moedertaal wordt gereageerd. Het is een Nederlands gezin dat op vakantie is in Jamaica en vandaag met de huurauto de Reach Falls bezoekt, wat een toeval!.

Wanneer we bij de watervallen aansluiten in de rij bij de kassa valt ons ook de taal op van het gezin dat net voor ons in de rij staat: ook dat zijn Nederlanders! Ongelofelijk dat we in een van de uithoeken van Jamaica twee Nederlandse gezinnen ontmoeten.

De watervallen zijn zoals verwacht geheel ingericht op toerisme. Er zijn geen Jamaicanen, daarvoor is de entree gewoon te duur, en overal worden zaken aangeboden zoals BBQ kip (Jerk Chicken), Bier, Marihuana en nutteloze souvenirs. Wanneer we bij de voet van de waterval aankomen, krijgen we eerst nog een kinderlijke veiligheidsinstructie van de aanwezige “lifeguard”, geheel volgens “Amerikaanse traditie”.

Je kunt door de waterval zwemmen. Achter de waterval is nog een grot.

De watervallen zijn mooi maar de reis en het geld eigenlijk niet waard. Het geheel is veel te steriel ingepakt en je hebt meer het idee dat je in het golfslagbad bij Centerparcs bent dan in de jungle van Jamaica.

De wandelroute naar de waterval is voor ons mooier dan de waterval.

De dag blijft regenachtig en bewolkt en we lopen de weg vanaf de watervallen terug naar de doorgaande weg. Natuurlijk eten we nog even een lekker kippetje bij een foodshop aan het strand alvorens we een busje terug naar Port Antonio nemen.