zondag 29 januari 2017

Via Belize naar Cuba

Dinsdag 13 december 2016 tot en met maandag 19 december 2016

Positie Maria Gorda: 21°49.160 N 84°29.949 W
Het weer is wat onbestendig en naar aanleiding van de voorspellingen kiezen we voor een noordelijke koers richting Belize. We willen zonder tussenstop naar Cuba en komende vrijdag dient zich hiervoor een weergaatje aan. We krijgen een tweetal dagen een zuidoosten wind. Dit weergaatje zal ons dan voldoende noordoost moeten duwen zodat we Cuba kunnen aanlopen. De tussenliggende dagen zullen we binnen het barrier reef van Belize een weg naar noord bezeilen.

Onze route van Guatemala naar Cuba, via Belize.

Frenchmann Cay met op de achtergrond de heuvels van het vaste land van Belize.

Placencia, Belize.

Placencia.

Zonsondergang bij Sittee Point, Belize.

Wanneer we na een paar dagen day-sailing in Belize ('s avonds gaan we telkens voor anker) in de avond door het rif naar buiten steken, een drietal(!) cruiseboten passerend, is de beloofde zuidoosten wind nog nergens te bekennen. Pas 24 uur later kunnen we wat meer oost zeilen en het wordt dan al duidelijk dat het midden van Cuba, Cayo Largo/Cienfuegos niet in deze oversteek te bezeilen is. Na een volgende 48 uur in een aan-de-windse koers blijkt zelfs Juventud niet bezeilbaar. We lopen drie dagen voor kerst aan in de baai van de “dikke Marie”, Maria Gorda, in het westen van Cuba. Hier ploffen we enigszins vermoeid, voor een luxe hotel, het anker in het Cubaanse zand.

We worden al tijdens het ankeren via de marifoon opgeroepen. Volgens de douanier ter plaatse kunnen we in Maria Gorda niet internationaal inklaren. Dit was ons reeds bekend, maar we hadden gehoopt hier diesel te kunnen tanken, zodat we door kunnen zeilen naar Juventud. Helaas krijgen we “nee” op ons bordje. De kajak wordt te water gelaten en Marlene gaat nog persoonlijk polshoogte nemen bij de autoriteiten, maar helaas, we mogen niet aan land en we kunnen niet tanken. We informeren of we in Juventud kunnen inklaren. In eerste instantie geven de autoriteiten in Maria Gorda aan dat dit niet mogelijk is, maar nadat er gebeld wordt met Juventud, blijkt het toch mogelijk te zijn. Na een avond wikken en wegen beslissen we toch naar Los Morros te zeilen. Hier weten we zeker dat we kunnen inklaren en tanken. Wanneer we in Juventud niet kunnen inklaren (niet inklaren betekent ook niet tanken), hebben we een probleem. Dus het zekere voor het onzekere, morgen naar Los Morros, 35 nm westelijk net om de hoek op de noordkant van het eiland Cuba. Het verblijf in deze prachtige baai is dus van korte duur.

woensdag 18 januari 2017

De drempel bij de ingang van de rivier, nog spannender

Maandag 12 december 2016

Positie Tres Puntas: 15°55.899 N 88°36.307 W
Op 12 december is het dan eindelijk zover. Na een goede 5 maanden nemen we afscheid van de Rio en klaren we netjes uit bij de douane, havenmeester en de immigratiedienst in het alleraardigste plaatsje Livingston aan de monding van de rivier in de Caribische zee. Afgerekend en volgestempeld gaan we aan boord en wordt na 5 maanden de dinghy weer netjes aan de wilgen davids gehangen.

Om 6 uur in de namiddag is het springtij en we willen, net als bij de binnenkomst in juli, weer zonder hulp over de drempel bij de mondig van de rivier varen. Zoals eerder al beschreven is het passeren van deze drempel een penibele onderneming. De slijkafzetting van de rivier is bij de monding tot een diepte van 2 meter opgekomen en de Rafiki “steekt” 204 cm dus dit kan net (niet). In juli voelden we duidelijk de blubber tegen de kiel, die de boot bij vol vermogen van 6 knopen naar een schamele 1,5 knoop vertraagde. Wanneer we op deze maandag tegen de schemering de succesroute van juli hervatten, zijn we positief over de afloop van deze hernieuwde ploegerij door de modder. Het venijn zit dit keer in de staart. Na ¾ van de “oversteek” komen we met vol vermogen op de schroef toch in de prut tot stilstand. Met de zaklamp seinen we richting Livingston om wat vissers te waarschuwen, die tegen een vergoeding ons weer op gang zullen/kunnen trekken. Helaas komt er geen reactie van de kust en de invallende duisternis maakt de situatie nogal zorgelijk. Ik probeer vervolgens met vol vermogen wat beweging in de Rafiki te krijgen door haaks over stuurboord op de koerslijn te sturen en we hebben geluk. Er komt beweging in de boot en na een paar minuten ploeteren zijn we los en varen we met het zweet in onze handen naar de oostkant van de baai om het anker weer eens in het zoute zeewater te kwakken. En we spreken in koor af: “dit doen we nooit meer”. Na een paar borrels zijn we weer enigszins rustig en gaan we tevreden te kooi. 

Alleen het kleine stukje tussen de twee roze punten (links onder) zijn zenuwslopend.

De laatste weken in Guatemala

Zaterdag 19 november 2016 tot en met zondag 11 december 2016

Positie Fronteras: 15°39.514 N 88°59.632 W
De Rafiki wordt weer braaf gebunkerd met levensmiddelen die we de komende weken moeilijk kunnen krijgen. Basisbehoeften zoals pasta, rijst, bloem, suiker, zout, (houdbare) melk, margarine, olie, specerijen, ingemaakt vlees en pinda's zijn onmisbaar om een langere periode op zee te kunnen verblijven.

In de laatste weken weten we nog de hand te leggen op een tweetal(!) RADAR-intallaties. Een hiervan wordt gemonteerd in de bazaanmast, de andere is reserve of voor de “handel”. Na het afscheid van onze vrienden van de “Moonstone” en de “Pink Panther” zijn we meer dan klaar voor ons vertrek.

Tijdens de afvaart van de rivier naar de zee, ongeveer 35 km, maken we nog een korte stop bij Cayo Quemado, Texan Bay volgens de Amerikanen, waar 5 maanden geleden al onze elektronica door een blikseminslag verbrand is. Hier nemen we met een gezellige borrel afscheid van de Nederlander Maurits bij zijn Burned Key Marina.

Winkelen in El Estor, Guatemala

Vrijdag 18 november 2016

Positie Ensanada Murcie Lago: 15°34.076 N 89°09.883 W
's Morgens gaan we nog even winkelen in El Estor. Deze plaats is groter dan Fronteras, dus we verwachten dat we de spullen, die we niet in Fronteras kunnen krijgen, hier kunnen kopen. Maar helaas, de supermarkt is wel groter maar het aanbod is exact gelijk.

Varkens voor het restaurant.

Voor op de foto een snuit van een varken.

Geen idee welke vrucht/groente dit is?????

Ook worden er massaal kuikens verkocht op de markt.

's Middags zeilen/motoren we terug naar Ensanada Murcie Lago. 



We liggen voor anker in een eenzame baai met een mooie natuur rond om ons heen.

Op het einde van de middag gaan we nog even op bezoek bij de Ocean Rainbow.


Het is weliswaar de hele tocht zonnig geweest, maar helaas was de wind iets aan de lage kant. We hebben gelukkig wel een beetje kunnen zeilen en alles aan boord kunnen testen. De nieuwe navigatieapparatuur, instrumenten en autopiloot werken naar behoren en we zijn blij dat we kunnen concluderen dat de Rafiki weer klaar is om de wereldzeeën te bevaren!