West End, Roatan Honduras

Zaterdag 28 mei 2016 tot en met dinsdag 31 mei 2016

Positie West End: 16°17.756 N 86°35.790 W
De beschermhoes van onze bijboot, de dinghy-cover is na een jaar weer toe aan een opknapbeurt. De stootrand wordt vernieuwd en de doorgesleten plekken worden bijgelapt. Langzaam aan wordt het een mooi patchwork project.

We liften mee met het internet van een appartementencomplex op de kant, maar de zeer trage verbinding is alleen goed genoeg voor wat email en nieuws op te halen. Voor het bijwerken van het blog en internet moeten we naar het dorp op de kant.

We liggen voor dit mooie resort. Het ligt al 8 maanden leeg,

maar wordt nog wel dagelijks onderhouden en dag en nacht bewaakt.

Zo worden de huizen hier gebouwd. Tempex met bouwstaalmatten. Daarna afsmeren met specie en klaar.

Op de ankerplek bij Fantasy Island hebben we het Britse koppel Allan en Claire met hun boot “Moonstone” ontmoet en ook zij komen op zondag hier voor anker. We nodigen hun uit samen met de Duitse bemanning van de “La Paloma”, Ferdinant en Elke, voor een borrel op de Rafiki. La Paloma gaat de komende dagen al naar Guatemala en wij besluiten om samen met de “Moonstone” nog in deze omgeving rond te toeren.

We hebben gehoord dat de eigenaresse van een tweede hands boekenwinkel hier in West End Nederlands is en besluiten haar op te zoeken. Jaqueline Heitinga is een energieke sympathieke vrouw die hier 19 jaar geleden op Roatan is aangekomen. Zij was samen met een vriendin op rondreis door midden-Amerika. Jacqueline heeft tijdens haar verblijf toentertijd duikles genomen en is verliefd geworden op haar duikinstructeur en ze is sindsdien op het eiland gebleven.

Free Diving, Roatan Honduras

Donderdag 26 mei 2016

Positie West End: 16°17.756 N 86°35.790 W
Achter de Rafiki ligt de Amerikaanse trimaran “Jade” afgemeerd. Wanneer we met de opvarenden Alex en Ashley een praatje maken, blijkt dat zij hier zijn voor een wel erg bijzondere reden. Samen geven zij training in freediving. Met deze sport is het de bedoeling dat je zonder duikflessen en snorkel zo diep mogelijk naar beneden zwemt. Ashley behoort zelfs tot de wereldtop in deze sport. Zij zijn met de boot hier naar toe gezeild voor een toernooi dat de komende dagen in West-Bay wordt gehouden. Alex heeft tijdens dit toernooi de verantwoordelijkheid van de veiligheid en Ashley zal in de competitie meedoen. Vandaag is de eerste dag van dit toernooi en we gaan deze eerste wedstrijddag bijwonen.

Achterste boot is de boot voor de free divers. Vanaf het ponton in het midden gaan de duikers naar beneden. Wij staan op de glas-bottom boot, zodat wij ook onder water kunnen kijken.

Personen rondom de duikers zijn jury en safety-medewerkers.

We kennen deze sport alleen van “horen zeggen” en we zijn erg benieuwd hoe deze sport wordt uitgevoerd. Met de watertaxi worden we naar de wedstrijd gebracht, ongeveer 200 meter uit de kust. Hier is een ponton afgemeerd met twee boten, een aan iedere kant met het ponton in het midden. Op een boot zitten de atleten, op de andere boot, met een glasbodem, de toeschouwers. Op het ponton gebeurt het freediving. Tijdens het freediven zit de atleet met een veiligheidslus vast aan een lijn die aan het ponton bevestigd is. Onder aan de lijn zit een gewicht, een plateau en een camera. Op het plateau liggen penningen waarvan de deelnemer er 1 moet meenemen naar boven om te bewijzen dat hij de betreffende diepte bereikt heeft.

Voor het begin van een duik moet de deelnemer aangeven hoe diep hij wil duiken en hoeveel tijd hij/zij hiervoor nodig heeft. De lijn wordt vervolgens op die diepte ingesteld waarna de atleet naar beneden zwemt om een penning van de bodem van de lijn te pakken en weer terug naar boven te zwemmen. Een beetje vergelijkbaar met hoogspringen, je stelt vooraf je te verwachten prestatie in.

Nu zijn er in het freediven vervolgens 3 disciplines: duiken met zwemvliezen zonder de lijn aan te raken, duiken zonder zwemvliezen zonder de lijn aan te raken en duiken waarbij je jezelf aan de lijn naar beneden en naar boven trekt. Dat zijn in het kort de regels, maar het bijzondere komt nog. De dieptes die de atleten bereiken liggen tot over de 100 meter!! Ze zijn dan tussen de 2 ½ en 3 ½ minuut onder water... 100 meter is te diep om gedurende de wedstrijd een duiker te hebben, de decompressie zou een te groot probleem zijn en dus zijn de zwemmers/duikers vanaf een diepte van 30 meter tot aan het plateau met de penningen helemaal alleen en zinken ze naar hun ingestelde diepte. Vanaf een diepte van 20 meter is je lichaam al zo ver gecomprimeerd dat je vanzelf zinkt. Vervolgens is het naar boven zwemmen het grootste probleem. Wanneer de deelnemer dan weer boven is, moet hij geheel zelfstandig de afdaal-lijn grijpen en uitrusten. Daarna wordt hij door de scheidrechters ondervraagd als controle dat er geen hersenletsel door het zuurstoftekort opgetreden is(!). Is alles oke, en heeft de duiker de penning bij zich, dan is de duik geslaagd en wordt deze prestatie officieel.

William Trubridge, wereld recordhouder. In mei 2016 verbeterde hij het record. Hij zwom naar 124 mtr diepte.

Deze Chinese zwemt naar een diepte van 90 meter.

Wanneer de atleet na de door hem zelf aangegeven tijd nog niet boven is, wordt via een speciaal mechanisme de afdaal-lijn direct omhoog getrokken om de sporter te redden. Bij het naar boven zwemmen worden de atleten vanaf 30 mtr diepte bijgestaan door duikers en safetymensen die vanaf 30 meter mee naar boven zwemmen. Deze safetymensen moeten dus op 1 dag 23 keer naar 30 meter zwemmen om de atleten de begeleiden.

De wedstrijd hier op Roatan is blijkbaar belangrijk: de wereld-top is hier aanwezig. De duikers komen uit alle windstreken: USA, Japan, Colombia, Italie, Nieuw Zeeland, Argentinie, Rusland etc. Er zijn op dit toernooi 23 deelnemers, 20 (!) scheidrechters en veiligheidsmensen en we tellen een 25 tal toeschouwers. Iets meer promotie van dit evenement had naar onze mening geen kwaad gekund.

Kort filmpje met een impressie van hoe een freedive competitie werkt.

West Bay, Roatan Honduras

Woensdag 25 mei 2016

Positie West End: 16°17.756 N 86°35.790 W
We liggen afgemeerd pal voor een verlaten resort, Luna Beach Resort. We kunnen hier perfekt de dinghy parkeren aan een prive steiger van dit resort. Dit resort is ook het begin van de wandeling van vandaag. We gaan naar West Bay, een baai iets verder naar het westen.

Bar, restaurant, winkel, zwembad en minimaal 10 apartementen van Luna Beach Resort.

Helaas al 8 maanden leeg en verlaten.

De ingang van Luna Beach Resort. Je moet daarna nog minimaal 1 kilometer lopen voordat je bij de apartementen en het hoofdgebouw van Luna Beach Resort bent.

Het resort is erg groot en van een van de onderhoudsmensen horen we dat het sinds 8 maanden gesloten is en te koop wordt aangeboden. Het hele complex is prachtig en de toegangsweg van het resort door de jungle is ongeveer 1 km lang en steil bergop. Wanneer we aankomen bij de doorgaande weg hebben we al behoorlijk wat hoogtemeters in de benen. Maar de tocht naar West-Bay gaat nog verder bergopwaarts. We lopen door een prachtige jungle-weg met regelmatig mooie vergezichten.

Vanuit het hoogste punt zien we de cruiseboot in Coxen Hole liggen.

Bijna een extra gast aan boord van de Rafiki, maar nee. Een boot is niets voor een huisdier.

Wanneer we in de buurt van het plaatsje West-Bay komen gaat de weg vervolgens steil bergafwaarts en komen we aan op een strand wat geheel volgebouwd is met resorts. We zien wel een paar toeristen maar gezien de faciliteiten moet het eigenlijk veel drukker zijn. Alles is luxe en modern en ook hier zijn de prijzen hoog en aleen maar in US$.

We lopen vervolgens over het strand terug naar de Rafiki. Een prachtige wandeltocht!

Sandy Bay, Roatan Honduras

Dinsdag 24 mei 2016

Positie West End: 16°17.756 N 86°35.790 W
Vandaag moeten we aan de bak. De wandelschoenen moeten weer uit de bakskist getrokken worden. We kiezen een route aan de kust naar het oosten. De omgeving vinden wij veel mooier als de omgeving van Fantasy Island. De begroeiing is meer jungle-achtig met veel tropische bomen. Het is gevarieerd en heuvelachtig. In de buurt van Sandy Beach gaan we een stuk over het strand dat overigens ook als openbare weg gebruikt wordt.

Dit paard gaat alvast klaar staan voor een verfrissende douche.

De voorzijde van het huis staat op zeer hoge palen. Is dit wel orkaanproef???

Aan de noordzijde van het eiland zijn lange zandstranden.

Het water is vrij rustig, aangezien er een groot rif noordelijk ligt.

West End, Roatan Honduras

Maandag 23 mei 2016

Positie West End: 16°17.756 N 86°35.790 W
's Morgens maken we de boot op orde en controleren de bevestiging van de meerboei, we liggen gelukkig muurvast. 's Middags gaan we op zoek naar internet om het blog bij te werken. Er zijn veel barretjes aan het water die ook wifi aanbieden en er vallen ons twee dingen op: de prijs van een consumptie is relatief hoog en alle prijzen zijn in US $ en niet in de plaatselijke valuta, de Hondurese Lempira. Dit is een direkt gevolg van de cruisebootterminal in Coxen Hole en de internationale luchthaven hier op het eiland. Doordat er vanuit de VS direct op Roatan gevlogen wordt, zijn de reiskosten voor de Amerikanen erg laag. Daarnaast bezoeken ook steeds meer Amerikaanse cruiseboten dit eiland met als gevolg dat de, voor het meredeel buitenlandse, uitbaters zich compleet op deze doelgroep gestort hebben. Je wordt aangesproken met “gringo” en taxis blijven toeteren omdat ze zich niet voor kunnen stellen dat er Amerikanen “los” op straat rondlopen.

Veel lege restaurantjes, lege strandstoelen en een leeg strand.

Aan het strand wordt een mooi huis gebouwd. De meeste huizen worden gebouwd op palen en zijn van hout gemaakt.

Ook in dit huis wordt een boom geintegreerd.

We spreken een aantal mensen in West End en het blijkt dat de omzet langzaam maar zeker aan dalen is. Het is weliswaar laagseizoen maar daar bovenop is midden-amerika niet meer bij de Amerikanen in trek. De oorzaak is niet glashelder maar er worden diverse oorzaken geopperd, waarvan de belangrijkste het Zika-virus is. Je zou dan verwachten dat er met de prijzen gestunt wordt, maar dat is niet het geval, de meeste zaken zijn eigenlijk te duur. 's Avonds gaan we eten bij het enige restaurantje waar het wel druk is. Dit is een Hondurees restaurant met een Hondurese uitbater, Hondurese gerechten, Hondurese prijzen en... erg lekker!

Van Fantasy Island naar West End, Roatan Honduras

Zondag 22 mei 2016

Positie West End: 16°17.756 N 86°35.790 W
In de loop van de morgen gaan we ankerop voor een tocht van 15 nm naar het westelijke puntje van Roatan, West-End. De tocht is super bezeild en we kunnen weer de Parasailor zetten. We varen samen op met twee Amerikaanse boten, de “Kioni” en “Yolo”. We hebben geen detailkaarten van het riffen-gebied rond Roatan om de doodsimpele reden dat die er niet zijn. We hebben alleen wat getekende kaartjes van oude pilots en wat verslagen van andere zeilers die hier geankerd hebben. De Amerikanen hebben daarnaast wat informatie gekregen van boten op Fantasy Island en wij laten hun rustig voorgaan om de weg te verkennen....

De doorgang door het rif is zelfs gemarkeerd en het blijft tijdens de doorgang dieper dan 3,5 meter (de Rafiki is 2,04 meter diep) dus alles verloopt prima.
Er liggen voor het strand van West-End een aantal meerboeien waar we moeten aanmeren maar de helft is niet meer dan een ring aan een betonblok op de zandbodem. Er liggen nog een drietal andere boten, 2 Amerikanen en een Canadees, en zij wijzen ons erop dat we niet mogen ankeren. Dus zoeken we een verzonken meerboei op en we liggen rond de middag prachtig voor het strand van West-End. We lanceren onze bijboot en bezoeken 's middags het dorpje West End. Er is hier voor de toeristen veel te beleven. Een uitgestrekt strand met palmbomen, diverse duikcentra, leuke barretjes, restaurants, vakantie resorts, hotelletjes, vis-charters, maar.....nagenoeg geen toeristen. Een groot aantal zaken zijn dicht, te koop en te huur.

Het strand richting het dorpje West End.

Coxen Hole, Roatan Honduras

Vrijdag 27 mei 2016

Positie West End: 16°17.756 N 86°35.790 W
In Coxen Hole, een dorpje 10 km oostwaarts, komen cruiseboten aan. Wanneer er een cruiseboot op het eiland komt, dan is het al een drukte van belang met taxiboten en charterboten hier op het water bij de ankerplek. Op zo'n dag worden busladingen met voornamelijk dikke, bleke Amerikanen hier aan het strand uitgeladen om de uitstapjes te doen die ze aan boord van het cruiseschip geboekt hebben. Dit zijn onder andere: snorkelen (met zwemvest aan voor de veiligheid), meevaren op een overmaatse catamaran (om levend te verbranden in de felle zon), duiken (alleen voor diegene die in een wet-suit passen) of gewoon op een terrasje of een restaurant iets eten of drinken (alsof ze aan boord van de cruiseboot niets krijgen).

Van de cruiseboot op de catamaran.

Vandaag gaan we zelf met het openbaar vervoer naar Coxen Hole om onze cruising-permit, de vergunning om rond te mogen varen in de wateren van Honduras, te verlengen. Dit gaat bijzonder makkelijk en vriendelijk bij de havenmeester in Coxen Holen. Dit overmaats dorp heeft verder niet zo veel te bieden. Er zijn veel kleine winkeltjes en aardig wat verkopers van groenten en fruit, zodat we die hier mooi kunnen inkopen.

Inzameling van plastic wasmanden.

Met deze zware auto worden de plastic flessen en blikjes plat gemaakt.

Fietsenmaker. Werkzaamheden gebeuren deels op straat, deels op het troittoir en de rest in de werkplaats.

Laswerkzaamheden.

Limonade koop je hier in een plastic zakje met een rietje.

Ook weten we weer aan wat pinda's te komen om aan boord te branden. Rond de middag schuiven we aan in een plaatselijk tentje waar een heerlijke kippetje wordt gegrild. Speciaal op ons verzoek worden er nog een paar piepers gejast om dit gegrilde gevleugelde te vergezellen met “papas fritas”, frietjes in het Spaans.

Gas water en elektra, Roatan Honduras

Maandag 16 mei 2016 t/m zaterdag 21 mei 2016

Positie Roatan: 16°21.319 N 86°26.438 W
We liggen op deze ankerplek achter een rif mooi beschut van de deining, maar de wind heeft op ons nog vrij spel. De komende dagen wordt er wat meer wind voorspeld en daardoor kunnen we niet langere tijd van de boot af. We willen tijdens periodes van sterke windvlagen op de boot zijn, om snel te kunnen handelen mocht de Rafiki van zijn anker afslaan (wat trouwens bij harde wind nog niet voorgekomen is). Een voordeel van veel wind is dat we veel energie binnenkrijgen. We zetten beide koelkasten koeler en koken water niet meer met gas maar met een electrische waterkoker. Met de watermaker verbruiken we de extra energie door de watertanks helemaal te vullen. Zoals de bloglezers wellicht weten, zijn wij op de Rafiki met onze windgeneratoren en zonnecellen volledig energie-onafhankelijk en leven we op de ankerplek volledig op zon-en windenergie. Alleen koken doen we met gas.

Onze gasflessen zijn redelijk leeg en aangezien de prijs van gas op de Kaaimaneilanden idioot hoog was (ongeveer 45 euro voor 20 pond), hebben we daar geen gas getankt. Hier op Roatan zijn meerdere gas-vulstations en hier vullen we onze gasflessen.

Om mijn conditie weer een beetje op peil te krijgen, ben ik met Marlene begonnen met joggen. Nou ja joggen, het lijkt nu nog meer op snelwandelen... Het valt tegen, maar dat kan ook niet anders. Ik doe al veel te lang veel te weining aan algmene sportieve lichaamsbeweging.

De marina van Fantasy Island. Op de achtergrond liggen de boten voor anker.

De steiger is rond om het gehele eiland gebouwd.

Loud praat met de persoon die verantwoordelijk is voor de stroomvoorziening op het kleine eiland.

Deze aap wil ook graag wat zoet water.

In French Harbour hebben we bij een groenteboer pindanootjes gekocht. Deze locale pinda's zijn gedopt, maar nog rauw, we moeten deze nog roosteren. Dit laatste doen we op twee manieren, zout en zoet (suikerpinda's). Beide bereidingsmethoden leveren een heerlijk resultaat op.

Met het internet kunnen we het blog mooi bijwerken en zijn we weer op de hoogte van de zaken in de wereld, in Nederland en in ons dorp Kessel. We doen nog wat kleinen klusjes en als op zaterdag de wind weer wat gaat liggen maken we de Rafiki klaar voor een klein tochtje van 25 km naar de westkant van het eiland. Er wordt ons een mooi rif en mooie stranden beloofd.

Garifuna feest, Roatan Honduras

Zondag 15 mei 2016

Positie Roatan: 16°21.319 N 86°26.438 W
Het belangrijkste nieuws deze zondag: Max heeft gewonnen! De Limburger Max Verstappen heeft met zijn 18 jaar de formule 1 van Barcelona op zijn naam geschreven, super!

We ontmoeten de Ier Dom(inik) die al bijna 20 jaar in Honduras woont. Hij woont tijdelijk met zijn vrouw Anna en zijn dochtertje Shaenne op een boot op Fantasy Island. Over een paar maanden gaat hij terug naar het vasteland van Honduras waar hij een Teakbomen plantage heeft. Dom heeft ons uitgenodigd om vandaag met een paar vrienden naar een wekelijks feest van de Garifuna bevolking op het oosten van het eiland te gaan. We gaan eerst nog wat andere sightseeing punten bekijken en daarom vertrekken we op deze zondag om 13:00 uur achter op de laadbak van de pick-up van Dom. Dom is met zijn gezin op stap en verder zijn ook het Amerkaanse koppel Shane en Ron en de Amerikaanse veteraan Tim van de partij.

We gaan eerst naar het restaurant van Carl, ook weer een vriend van de blijkbaar populaire Dom. Dit restaurant ligt op een fantastische locatie.

Uitzicht vanaf het terras van het restaurant van Carl.

Hij heeft het grootste gedeelte van het huis zelf gebouwd. Dat is in dit land niet zo erg moeilijk: geen vergunningen, geen regels, geen controles. Je hoeft niet te zorgen voor isolatie en verwarming, het is altijd warm genoeg. Wanneer ik het “best leuk in elkaar geflanste” bouwwerk bewonder, vraag ik aan Carl of hij ook gedacht heeft aan het feit dat hier wel eens een orkaan overheen kan razen. Daartegen is dit uit de kluiten gewassen tuinhuisje zeker niet tegen bestand. Hierop antwoord Carl, nonchalant de schouders ophalend, typisch Amerikaans: “Orkanen zijn hier al bijna 20 jaar niet meer geweest”. Dat klopt want toen heeft de orkaan Mitch het buureiland Guanaja met de grond gelijk gemaakt.... Verder weet hij te vermelden dat hij “pas 1 keer” overvallen is op dit eiland.

Nadat we een biertje gedronken hebben en nogmaals het fantastische uitzicht bewonderd hebben, gaan we verder naar onze volgende bestemming: Jonesville. Dit is een dorp direct aan de kust waar we ons op het terras aan het water nestelen. Ook Carl is ons ondertussen gevolgd, zijn restaurant is vandaag gesloten, en hij heeft ook wel zin in een feestje.

De stemming zit er al goed in en we nemen vervolgens een lancha naar een bar aan de andere kant van de lagune. Hier zijn ook een paar zeilers, uiteraard Amerikanen, die hier voor anker liggen. Ook hier is de ankerplek prachtig maar het binnenvaren door de riffen is wel erg spannend...

Met een lancha naar de overkant van de baai.

Uitzicht op de ingang van de baai, genomen vanaf het cafe.

Na dit bootuitstapje gaan we terug naar de pick-up om ons naar het oosten van het eiland te vervoegen, naar Punta Gorda, waar de Garifuna bevolking een feestje aan het vieren is. Het centrale punt van het feest van de Garifuna is een open hut waar een viertal drummers muziek maken op traditionele trommels. Tijdens het feest komen voortdurend vrouwen uit het publiek (en een enkele man) hun danskunsten vertonen. De dans die vertoond wordt is een typische dans die je veel in de hele Carieb ziet, “lyming” genoemd. Het is hierbij de bedoeling om de kont mooi op het ritme van de drums te laten schudden zonder dat het bovenlichaam meebeweegt. Vervolgens wordt tijdens het dansen de kont uitdagend naar het mannelijke publiek gestoken met als doel om de heren op te winden. Als een man vervolgens mee gaat dansen, wordt in de regel de wiebelende kont ritmisch tegen het kruis van de man gewreven, dus een nummertje “op z'n hondjes” met de kleren aan, “druueg poppe” op zijn Limburgs.

Iedere minuut komt iemand anders haar danstalent tonen.

Helaas was mijn geheugenkaart van het fototoestel vol en kon ik maar 3 personen filmen.

Daarbij vloeit de drank rijkelijk en het is erg gezellig. Pas als het al donker is brengt Dom ons weer veilig terug naar Fantasy Island waar we snel te kooi gaan. Een super leuke dag.

Parrot Tree Resort, Roatan Honduras

Zaterdag 14 mei 2016

Positie Roatan: 16°21.319 N 86°26.438 W
We zijn al vanaf de ankerplek een paar dagen geleden naar het westen gelopen dus vandaag gaan we maar eens de andere kant op. Marlene heeft dit stuk al een eindje verkend: zij is weer begonnen met joggen/rennen. Alleen al met dit initiatief legt ze druk op mij om ook maar weer eens iets sportiefs te gaan doen...

Het eerste deel van de wandeling is eigenlijk redelijk saai, alleen door de kleine heuvels hebben we enkele mooie vergezichten. We gaan na een paar kilometer rechtsaf richting een vakantie-resort. We gaan vandaag onderzoeken hoe de luxe toerist zijn vakantie hier doorbrengt.
Het resort is erg luxe en netjes bewaakt. We komen eerst bij een grote poort met een vriendelijke maar tot de tanden toe bewapende bewaker. Omdat wij blank zijn, mogen we zonder problemen doorlopen. Na een paar honderd meter komen we aan de kust en hier zien we een erg luxe hotel-complex met zwembaden en louncheplekken.

Natuurlijk zwembad, welke in verbinding staat met de zee.

De prijzen bij de bar en restaurant zijn niet in de plaatselijke valuta, de Hondurese Lempira, maar in US dollar. Overal zien we bediening, onderhoudspersoneel en bewaking. Het is geen hoogseizoen, dus we zien meer personeel als gasten. De tegenstelling met ons bezoek gisteren aan French Harbour is opmerkelijk groot.

Mooi uitzicht vanaf de particuliere woningen die tot het park behoren.

Op de onderste foto zie je het natuurlijk zwembad.

Als we teruglopen naar de doorgaande weg zien we nog een helicopter platform van dit resort voor gasten die een autorit niet comfortabel genoeg vinden.

Sloppenwijk, Roatan Honduras

Vrijdag 13 mei 2016

Positie Roatan: 16°21.319 N 86°26.438 W
De bevolking van Roatan leeft van het toerisme en van de visserij. Deze laatste concentreert zich op Langouste en garnalen voor de Amerikaanse markt. De belangrijkste vissershaven op het eiland is French Harbour, ongeveer 500 meter westelijk van onze ankerplek. Het seizoen voor de Langouste- en garnalen-visserij is gesloten tot Juli/Augustus en daarom ligt de hele vloot rond French Harbour afgemeerd. French Harbour is een schiereiland en door de verbinding met het land zien we op de kaart een kanaaltje lopen. Met de dinghy gaan we vandaag French Harbour verkennen en we gaan onderzoeken of we door dit kanaal naar de andere kant kunnen varen.

In iedere aftakking/steegje liggen wel enkele vissersschepen.

De vissersvloot is indrukwekkend en er wordt genoeg geld verdiend. De meeste schepen zijn op het oog goed onderhouden en zitten goed in de verf.

De mooiste en grootste vloot die wij gezien hebben in French Harbour.

De Langousten en de garnalen worden aan de hele kust van Honduras en Nicaragua gevangen. Door deze grote afstand zijn de vissers 3 – 6 maanden(!) voordurend op zee. De garnalen en kreeften (Langousten) worden na de vangst direct ingevroren. Wanneer het schip zijn ruim vol heeft, wordt het op zee gelost door vriesschepen die de lading naar Amerika brengen. Nu de vloot een paar maanden in de haven ligt, wordt er onderhoud verricht. Op de wal zien we veel vissers netten boeten.

Het kanaaltje voert ons door de achtertuintjes van de woningen op French Harbour.

Hier zien we dat voornamelijk de eigenaren van de vissersvloot goed geld verdienen. De plaatselijk bevolking, de vissers dus, hebben een hard leven en kunnen blijkbaar maar moeizaam rondkomen. De huisjes zijn armoedig en vervallen en het kanaaltje wordt gebruikt als riool.... 

Het riviertje is ondiep, het riool komt er in uit, het afval wordt er gedumpt, er is geen stroming.

Dus met andere woorden: Het stinkt.

We zien veel kinderen die een wasbeurt krijgen in een tobbe.

De bananen op de brug worden in deze bootjes getakeld en gaan verder naar de winkels.