woensdag 22 april 2015

Lemmon Cays (San Blas) - Portobello, Panama


Woensdag 22 april 2015

Positie Portobello: 9°33.405 N 79°39.568 W
Na een dagje rust in deze mooie wateren gaan we woensdagmorgen om 07:00 uur al ankerop. We varen onder zeil een rak van 55 NM oostwaarts, namelijk Portobello. Het is een zwakke, halve wind: de wind komt van opzij, en de Rafiki kan vol opgetuigd worden: voorop de asymmetrische spinaker, grootzeil en tenslotte de bazaan. Voor wat betreft de visserij wordt het de dag van Marlène. Nadat we de San Blas uitgezwaaid worden door een groepje dolfijnen heeft Marlène beet, een Spaanse Makreel. Blijkbaar bijt dit merk alleen in een kunstvisje. Loud vist al meer dan een jaar met roze inkvisjes (never change a winning team) en Marlène is de laatste maanden aan de Rapella, een kunstvisje dus, en heeft al diverse Spaanse Makrelen gevangen.

Maar daarmee is het met de viskunsten van Marlène niet gedaan. De tweede vis die ze aan de lijn krijgt is meteen een heel bijzondere, een haai! Het is een kleine rifhaai van ongeveer 1,20 meter lang. We proberen eerst om de haak te verwijderen en de haai terug te zetten, maar dit blijkt onmogelijk te zijn. De vis is zo waanzinnig sterk en wild dat ongeschonden van de haak halen echt onmogelijk is en dus wordt de haai, helaas, gedood.


De bedoeling was om de haai weer vrij te laten, maar eenmaal aan boord was deze zo wild dat we de haak niet eruit kregen. Dus helaas. De haai heeft een erg mooie huid. Wrijf je met de haren mee dat voelt dit erg zacht/glad aan. Wrijf je de andere richting op dan is het net schuurpapier.

De hele tocht is prima bezeild en aan het einde van de dag varen we de baai van Portobelo in. We zien een tweetal bekenden: de BellaCiao en de Oostenrijkse Sagitta.

dinsdag 21 april 2015

Holandes Cays - Lemmon Cays (San Blas, Panama)

Maandag 20 en dinsdag 21 april 2015

Positie Nuinudup (Lemmon Cays): 9°33.773 N 78°51.560 W
We gaan ankerop voor een korte sprong van 15 NM naar de Lemon Cays. We kiezen voor een tussenstop om een mogelijkheid te creëren om met daglicht naar Portobello te zeilen. Het waait vandaag niet bijzonder en voor deze omstandigheden heeft de Rafiki twee zeilen, een spinaker (Parasailor) en sinds Curaçao een asymmetrische spinaker. Deze laatste wordt vandaag uit het vet gehaald en komt tijdens de tocht prima van pas. Met toch nog een redelijke snelheid (8 knopen wind en 4 knopen bootsnelheid) en dus zonder motor worden de luttele mijltjes afgelegd.

We zijn weer een stukje verder in het toeristische gedeelte van Kuna-land. Er liggen meer boten voor de eilandjes en de plaatselijke kano’s, ulu’s, zijn bijna allemaal gemotoriseerd. De aangeboden vissen, kreeften en mola’s zijn ook aan geografische inflatie onderhevig en kosten hier bijna het dubbele. Op het idyllische eiland naast de ankerplek worden dagelijks een 10 – 20 tal toeristen met snelle motorboten en een volle koelbox letterlijk en figuurlijk afgezet.

zondag 19 april 2015

Holandes Cays (San Blas, Panama)

Vrijdag 10 tot en met zondag 19 april 2015

Positie Banedup (Holandes Cays): 9°35.341 N 78°40.543 W
Na een 6-tal dagen gaan we samen met de Lucky Seven en de Cornelis weer ankerop voor een volgende droombestemming. We gaan voor anker bij het eiland Banedup. Aan de oostzijde van de archipel “Cayos Holandes”. Als we na een tocht van 6 NM weer achter ons anker liggen, worden we opgepikt door de Lucky Seven om samen met de Cornelis te gaan snorkelen. Ook hier is de onderwaterwereld ongerept. Als kers op de taart weten we een groep dolfijnen te naderen en ik kan zelfs, al snorkelend, onder water de dieren bewonderen.

Het afval in de San Blas is een probleem. De Kuna’s zelf gooien al hun afval in het water. Het strand van het vaste land is daarom bezaaid met drijvend afval, voornamelijk plastic flessen. Kuna’s bieden aan om voor een paar dollar je afval mee te nemen, maar we weten dat ook zij het afval gewoon in de zee kieperen. Wij willen de omgeving zo min mogelijk vervuilen en dus hebben we besloten om ons afval te verbranden. We doen dit voor de eerste keer hier in de Holandes Cays. Nadat al het afval zover mogelijk verbrand is, wordt datgene dat van de brandstapel overgebleven is, begraven in het zand. Het is geen elegante manier om van je afval af te komen maar wij denken dat dit de minst slechte is.

De Holandes Cays liggen 10 NM uit de kust. Ook zijn er geen Kuna dorpen in de buurt, zodat we hier niets kunnen inkopen. Naast de Rafiki ligt een boot die we nog kennen van Curaçao, de “Jalin Jalin” met Paul en Liz. Zij zijn al 26 jaar onderweg en sinds een paar maanden hier in de San Blas. Zij eten veel vis en met name kreeft (Langouste) en Conch, zeeslak. Deze laatste hebben we al twee keer gegeten, maar beide keren vond ik dit weekdier niet lekker, maar Marlène was echter wel te spreken over de smaak van deze overmaatse slak. Paul spreekt zelfs van “food off the Gods” en dus gaan we samen met Paul en Liz op slakkenjacht. Tijdens de snorkeltocht zien we een tweetal grote roggen, stingray’s, in het zand en ook nu weer weet Marlène een haai te spotten. We vinden een tweetal zeeslakken en deze worden aan het strand uit de schelp gesneden en schoongemaakt. Tijdens een borrel/diner op de Rafiki wordt de Conch op drie verschillende manieren bereid en gegeten maar ook nu weet de smaak van de Conch mij niet te boeien. De dag erna krijgen we nog als dank voor de gastvrijheid een kreeft aangeboden door Paul en deze is wederom heel erg lekker.

De ankerbaai waarin we liggen heeft bij de Amerikaanse zeilers de naam “Swimming Pool” gekregen. Ik ben zelf geen voorstander van deze popi-namen, maar de keuze voor “swimming pool” is wel te begrijpen. Het is een ankerplek op een 2,5 -4 m diep zandbed van 100 x 300 meter. Door het witte zand en het kristalheldere water lijkt het veel op een kunstmatig zwembad, onwerkelijk mooi. Door de witte ondergrond zie je ook alle vis die rondom de boot zwemt. Van klein visje tot aan haaien en roggen van meer dan een meter.


Op de voorgrond dieper water, daarachter het rif en daarachter de Caribische zee. Rechts op de foto zie je nog een zeiljacht op het rif liggen. Een paar dagen later is dit schip door de golven opgetild en verder op het rif geduwd. 

We liggen met ongeveer 6 schepen in de "Swimmingpool".

Er liggen veel sanddollars op de bodem van de "Swimmingpool". 
Dit zijn de geraamten van zeesterren. Ze zijn erg breekbaar.

Na een 10-tal dagen op deze prachtige plek hebben we de plannen voor de komende dagen compleet. We gaan naar het vasteland van Panama om in te klaren. Hiervoor gaan we naar Portobello en dan kunnen we ook met de bus naar de “bewoonde wereld”, de stad Colon, om de Rafiki weer van de nodige voorraden te voorzien.

donderdag 9 april 2015

Green Island (San Blas, Panama)

Zaterdag 4 tot en met donderdag 9 april 2015

Positie Green Island: 9°28.824 N 78°38.030 W
We gaan ’s morgens nog even inkopen doen in Nargana en dan gaan we ankerop voor een micro-oversteek van 6 NM naar het onbewoonde Green Island. Hier liggen ook de bajesklanten van de Bella Ciao.

Deze kleine archipel is van het nivo “vakantiefolder” met parelwitte stranden, palmbomen en een aquarium onder de boot. En dat alles is onbewoond. We zijn vergezeld door de Cornelis en de Lucky Seven en in de baai liggen nog een 6-tal andere zeilboten van o.a. US, Portugal, Duitsland en Frankrijk. Het is een gezellig weerzien met Frits en Reinhilde en we praten lekker bij over hun avonturen met het Panamese rechtssysteem.

Het snorkelen is erg mooi en het koraal is prachtig. Marlène ziet haar eerste haai. Sinds onze start van de reis 3 jaar geleden hebben we nog geen haai in het wild gezien. Helaas heb ik de vis gemist. Er zijn redelijk wat koraalvissen, maar er zijn niet genoeg grote vissen voor een maaltje te schieten met de speargun.

Deze kreeft lag 's avonds op het bordje van de "Lucky Seven".

Vrolijke vissen.

Mooie kleuren.

Door de Lucky Seven wordt een strandborrel georganiseerd in verband met de verjaardag van Marina en ook is er een weerzien met de Blabber en de Silver. De wind is redelijk en dus wordt de surfplank weer uit het vet gehaald. Samen met kiter Frits racet Marlène braaf iedere morgen hier door de archipel.

vrijdag 3 april 2015

Nargana, Rio Dablo (San Blas, Panama)


Vrijdag 3 april 2015


Positie Nargana: 9°26.454 N 78°35.130 W
Vandaag moeten we weer eens aan de bak. Volgens de reisgids moet er 3 NM stroomopwaarts van de hier uitmondende Diabolo rivier een voetpad lopen wat naar een waterval leidt. De wandeling naar de waterval zou 3 uur in beslag nemen. Samen met Kevin, Marina en Diana gaan we ’s morgens op pad. Als we na een uurtje zoeken de mondig van de rivier in het mangroven-labyrint gevonden hebben, varen we door een prachtige scenery stroomopwaarts. Er zijn veel Kuna’s op de rivier die met de boomstamkano al peddelend de rivier opvaren voor drinkwater. De drinkwaterleiding is al geruime tijd stuk en nu moet de bevolking het schone water zelf stroomopwaarts aan de rivier gaan halen.






Iedereen is op weg naar het begin van de rivier. 
Hier is het water het schoonste. Het water wordt gebruikt als drinkwater,
 maar ook wordt de was meegenomen en in de rivier gewassen en het gehele gezin gaat gelijk onder de douche.

Op het punt waar de rivier niet meer bevaarbaar is, parkeren we de dinghy van de Lucky Seven en gaan we op stap. Het pad loopt parallel aan een witte waterleiding die voorheen het eiland van water voorzag. Het is een mooie wandeling door de ruige jungle over een redelijk begaanbaar paadje. We moeten vaak de rivier (of beter nog beekje) oversteken en houden de voeten niet droog. De drie uur die in de gids aangegeven is, is echt niet overdreven. Om 12:00 uur hebben we de waterval nog niet bereikt. Marlène heeft de zool van haar schoen verloren en samen met Diana besluit ze om niet verder te gaan. Loud, Kevin en Marina willen de waterval niet missen en gaan verder. Als we 10 minuten later bij het eindpunt aankomen, kijken we verbaasd rond. De “waterval” is een aantal rotsblokken waar een betonnen bassin omheen gemaakt is. Dit is dan ook het beginpunt van de waterleiding voor het eiland-dorp.

Prachtige grote bomen.

De waterval valt erg tegen.

Na een pauze gaan we weer terug naar de dinghy. Dat er eigenlijk geen waterval van betekenis is, maakt voor deze wandeling niet uit. Het is een fantastische jungletocht, waar de wandelaar ongeveer 5 uur voor uit moet trekken.

Om 16:00 uur zijn we weer terug op de boot en na een lekkere douche op het achterdek schuiven we even later aan bij het “happy hour” op de “Cornelis”.

donderdag 2 april 2015

Isla Tigre - Nargana, (San Blas, Panama)

Donderdag 2 april 2015

Positie Nargana: 9°26.454 N 78°35.130 W
We gaan ankerop voor weer een klein hupje naar het eiland Nargana. We gaan voor anker tussen de 7-tal andere boten die hier liggen, we komen in het populaire gedeelte van de San Blas.

Dit eiland staat bekend als de “bunkerplek” voor de zeiljachten in deze streek. Eenmaal aan land blijkt dit “bunkerparadijs” te bestaan uit een bank, een aantal kleine winkels en een plek waar alcohol verkocht wordt. De winkels zijn verhoudingsgewijs uitgebreid, omdat ze ook wat groenten en bevroren vlees verkopen. Bier, wijn en rum zijn alleen op dit eiland te koop, speciaal voor de zeilboten. Kuna’s drinken geen alcohol. We “zien” ook een wifi signaal maar er is geen verbinding met internet.

Je ziet op de eilanden veel albino's. Reden hiervoor is dat de Kuna's alleen met Kuna's mogen trouwen.

woensdag 1 april 2015

Niadup – Isla Tigre, (San Blas, Panama)


Woensdag 1 april 2015

Positie Isla Tigre: 9°25.924 N 78°31.404 W
Tijdens de tocht naar Isla Tigre hebben we weer beet en deze keer weten we de buit zelfs aan boord te krijgen. Het is een Little Tuny van 50 cm. Isla Tigre is een schattig eiland. Als we aan komen varen worden we verwelkomd door schoolkinderen die ons blij vanaf de kant toezwaaien. 
We zijn geankerd tussen het eilandje, koraalriffen en onbewoonde mini-eilandjes. Samen met Kevin en Marina gaan we snorkelen rond de ankerplek. Er is ook hier prachtig koraal en mooie vissen. 

Aan land zien we veel vriendelijke mensen en aan de noordzijde van het eiland zijn een aantal varkens direct aan het strand gestald, onder de palmbomen met een fantastisch uitzicht over de zee. Hier zou de Partij van de Dieren zelfs zonder speelgoed gelukkig van worden. En natuurlijk koopt Marlène weer een paar mola’s.


Wil en Loud helpen de Kuna's met de reparatie van de generator van het dorp. 
Als deze het niet doet, is er 's avonds geen licht op het eiland.

Hier worden de peddels gemaakt.

De varkensstallen liggen op de mooiste plek van het eiland, namelijk op het strand aan het water.

Dit meisje wil ook graag haar mola verkopen.

Het is weer een prachtige plek om voor anker te liggen.