dinsdag 17 februari 2015

Salento (Colombia), Vallei de Cocora

Dinsdag 17 februari 2015

We vliegen vanavond terug naar ons bootje, maar we hebben gelukkig de hele dag tijd om nog een wandeling te maken in de prachtig Cocora Vallei. Loud heeft deze nog niet gezien en het zou eeuwig zonde zijn om deze kans voorbij te laten gaan. Samen met de Bella Ciao en de Blabber gaan we ’s morgens met een Willy’s Jeep op pad. We hebben weer met volle teugen genoten van dit sprookjesachtige landschap. Het verschil met de vorige keer is dat we zijn nu iets later zijn. Bij de beklimming zien we de mist al in het dal komen. Dit levert mooie foto’s op, waarbij de ene palmboom nog helder te zien is en de andere langzaam verdwijnt in de mist.

Als je er niet met de wagen kunt komen, dan neem je gewoon een paard.

Verschillende mooie bloemen.


Even uitpuffen en wachten op de rest.



Enkele palmbomen verdwijnen langzaam in de mist.

En dan gaat de weg omlaag. Mooie vergezichten en vele palmen.


En zo ziet een palm er van binnen uit.

We vliegen in de avond terug en komen om ’s nachts om 01:00 uur aan bij de haven waar we door Gerard van de Sylfer naar onze vertrouwde Rafiki gebracht worden.
Het was een heerlijke vakantie. Dorrie en Lei bedankt en tot gauw!

maandag 16 februari 2015

Salento (Colombia), wandeling omgeving Salento

Maandag 16 februari 2015

Na een dag op bed voel ik me weer beter en we gaan ’s morgens wandelen in de omgeving van Salento. Het is een mooie wandeling met wederom veel militaire bewaking. We hebben dit al vaker meegemaakt op verlaten wandelroutes.

Wateropvang mooi geschilderd.

Mooi glooiend landschap, met opvallende eucalyptusbomen.

Salento, gebouwd op een plateau.

De paarden lopen hier vrij rond.

Eucalyptusboom in het midden.

Veel bewaking op deze verlaten route.

Deze vroegere arena (stierenvechten) wordt nu bemand door de militairen.

Veel zaken worden nog vervoerd per paard.

Onderweg kwamen we deze prachtige bloem tegen.

Vele hoge bomen.

We kiezen tussen de middag voor een heerlijke lunch bij een lokaal restaurant. We hebben de keuze uit kip, vis of vegetarisch. Meer vraagt de ober niet. Wij kiezen voor kip. Hierbij hoort een kippensoep, een hoofdgerecht met kip, gekookte aardappelen, rijst, gebakken plantain en wat sla en als nagerecht een banaan. Dat alles wordt aan de tafel geserveerd inclusief een glaasje fris. En dit alles bij elkaar kost 2 Euro……bizar goedkoop.

‘s Middags gaan we met de Hollandse flottielje aan de wandel. We nemen eerst de trappen naar boven, waarbij we een mooi uitzicht hebben over Salento. Daarna zakken we aan de achterkant van de heuvel af, richting de rivier. De wandeling in de omgeving is weer schitterend. Het landschap heeft veel weg van Tirol maar dan in een tropisch jasje.

Hoe komen we aan de andere kant van de rivier???? 
Ben denkt de oplossing te weten, maar de rest is niet erg enthusiast.

Het sportieve gezelschap, Frits, Marlene, Ben, Reinhilde en Loud die de foto gemaakt heeft.

’s Avonds gaan we met de hele bubs eten bij ons favoriete restaurant in Salento, de Italiaan.

zondag 15 februari 2015

Salento (Colombia), ontmoeting

Zondag 15 februari 2015

We lopen samen met Dorrie en Lei naar het busstation, vanwaar zij verder gaan naar Medellín, en nemen afscheid. Het was weer een heerlijke tijd samen en we hopen dat Dorrie en Lei nog vaak de gelegenheid hebben om ons op te komen zoeken.

De daken zijn nog erg oud.

's morgens is het dorp nog uitgestorven. Overdag in het weekend is het hier overvol.

Onze hostel, Kolibries.

De jeeps wachten op het kerkplein op de toeristen.

En zo ziet hier een fitnesscentrum eruit.


Diverse optredens van muzikanten.

Ik, Loud, ben echter weer ziek en ga in de loop van de morgen terug naar bed. Marlène maakt op deze zondag nog een wandeling in de omgeving.

Als Marlène ’s avonds over het marktplein van Salento loopt, wordt ze aangesproken door een paar bekenden: Ben en Ingrid van de “Blabber” en Frits en Reinhilde van de “Bella Ciao”. Zij zijn min of meer toevallig ook in Salento aangekomen. Het is voor ons allen een complete verassing. Wij hadden geen idee waar de Blabber en de Bella Ciao waren en zij dachten dat we al uit Salento vertrokken waren.

zaterdag 14 februari 2015

Salento (Colombia), Koffieplantage

Zaterdag 14 februari 2015

De Engelsman Jim, uitbater van het hostel “Plantation House”, is ook de trotse eigenaar van een authentieke koffieplantage. 




Om aan het nodige geld te komen om deze plantage met personeel draaiende te houden, organiseert hij koffietours om het koffieproductieproces te laten zien. Het is een zeer onderhoudende en ook zeer vermakelijke rondleiding. Enkele leuke feiten over koffie:

Koffieplant.

Kweekkas. Hier worden de planten voor de plantage gekweekt.

Koffiebonen van begin tot einde. 

Hier worden de koffiebonen gedroogd. Het is nu het droge seizoen, dus er worden weinig koffiebonen geplokken.

De schil van de koffieboon wordt hier verwijderd.

De grootste koffiedrinkers, gerekend per hoofd van de bevolking, zijn de Scandinavische landen en…Nederland. De top koffieproducerende landen zijn: 1) Brazilië 2) Vietnam 3) Indonesië en op de 4de plaats Colombia. Een koffieplant geeft pas koffiebonen als de plant al een paar jaar oud is en er kan maar 1 keer per jaar geoogst worden. Na het oogsten worden de bonen uit de vrucht geperst en worden de bonen gedroogd. Deze ongebrande bonen worden vervolgens op de wereldmarkt als koffie verhandeld. Dit komt omdat de gebrande bonen maar een beperkte houdbaarheid hebben, terwijl de ongebrande bonen jaren goed blijven. Vervolgens worden de bonen overal ter wereld gebrand en aan de consument aangeboden.

Aan het einde van de rondleiding worden voor ons koffiebonen uit de plantage in een pannetje gebrand, gemalen en wordt er koffie van gezet. Een heerlijk ambachtelijke kop koffie is vervolgens het resultaat.

De koffiebonen zijn nog warm.

De gemalen koffie.

Marlène en ik vliegen dinsdag weer terug naar de Rafiki in Cartagena en Dorrie en Lei reizen nog verder naar Medellín en Bogota. Aangezien ze morgen al met de bus verder reizen, is het vandaag onze laatste dag samen. ’s Avonds gaan we bij een Italiaans restaurant gezellig samen eten en daarna drinken we nog een paar biertjes in het dorp.

vrijdag 13 februari 2015

Salento (Colombia), Vallei de Cocora

Vrijdag 13 februari 2015

De nacht was niet gemakkelijk voor mij (Loud). Blijkbaar heeft een of ander micro-organisme vat op mij gekregen. Ondanks diverse dosis Norit werd er gedurende de hele nacht zware aanslagen op het glazuur van de wc-pot uitgevoerd.

’s Morgens ging ik er van uit dat ik gedurende de dag wel op zou knappen en dus zijn we samen op pad gegaan naar de Vallei de Cocora, traditioneel met de Willie-Jeep. De Amerikanen hebben in de 50-er en 60-er jaren deze streek economisch geholpen door de schenking van Willie Jeeps. Hierdoor zie je nog heel veel van deze markante 4x4 auto’s rondrijden. Veel van deze karretjes worden tegenwoordig gebruikt als toeristische attractie.

Wij hadden pech. We moesten mee met de Landrover, dus geen Willy Jeep.

De wandeling is ongeveer 10 km lang en leidt ons van 2300 m tot bijna 3000 m op het hoogste punt van de route. In tegenstelling tot “op te knappen” werd ik helaas alleen maar zieker en na een half uurtje ben ik alleen teruggegaan en in het hostel onder de wol gekropen. Dorrie, Lei en Marlène gaan verder de bergen in.



Wiebelende bruggen over het water.



Het is een geweldige route, met op de heenweg een klautertocht naast een rivier. Verschillende keren kruisen we de rivier over een gammele brug. De laatste kilometer is steil bergop met op het hoogste punt een kolibrie bezichtigingspunt. De kolibries worden gevoerd en vandaar dat je ze in verschillende soorten en kleuren ziet. Ook een wasbeertje komt voorzichtig kijken. Deze is zeer schuw. 


Kolibrie met een lange staart.

Wat voor een soort dier is weten we niet precies. Bekijk zijn klauwen eens. Hier moet je geen ruzie mee krijgen.

Na 1 kilometer afdaling slaan we rechtsaf en moeten we nog 800 meter bergop. Dit lijkt maar een stukje, maar dit was het zwaarste stuk van de hele route. Daarna dalen we af, waarbij we diverse schitterende uitzichtpunten hebben over de Vallei de Cocora.

Picknicken met een mooi uitzicht.

Deze vallei is werkelijk ontzettend mooi. De combinatie van het ruige, bergachtige landschap met de intense begroeiing met daartussen reusachtige palmen is werkelijk heel erg bijzonder. Je waant je in een droomwereld zo mooi zijn de vergezichten.



Palmen kunnen 65 meter hoog worden.