zaterdag 30 juni 2012

Tyrrel Bay, krabben

Zaterdag 30 juni 2012

Positie Tyrrel Bay: 12°27.46' N 61°29.08 W
Vanmorgen hebben we een wandeling gemaakt langs de kust.

Je hebt geen waslijn nodig om de was te drogen. Een hek volstaat ook.

Langs de weg, een behoorlijk stuk van het strand zien we holletjes die lijken op de aanwezigheid van konijnen. Deze zijn echter bewoond door krabben. Overal zien we krabben angstig in hun holletje kruipen als we langskomen.

Krab die, zodra wij in de buurt komen, in zijn holletje verdwijnt.

Tyrrel Bay.

Groenten en fruit zijn op dit eiland erg duur. Een kilo tomaten kost hier ongeveer €5,-.

’s Middags gaan we nog even naar de vissersfeesten aan het strand hier in Tyrrel Bay. Amusement met touwtrekken en veel rum. We ontmoeten een aantal cruisers die in deze baai het hele Hurricane seizoen, van juli tot november, zullen blijven. Voor ons is op dit eilandje te weinig te zien en te beleven om lang te blijven.

vrijdag 29 juni 2012

Tyrrel Bay, reparatie dinghy

Vrijdag 29 juni 2012

Positie Tyrrel Bay: 12°27.46' N 61°29.08 W
Om te voorkomen dat er weer schelpdieren aangroeien aan het onderwaterschip, zijn we vandaag weer begonnen om dit met een plamuurmes schoon te maken. Ook de lekkende dinghy wordt aangepakt en deze wordt aan boord gehaald en geplakt.
In de avond hebben we nog even gevist met stukjes Barracuda maar helaas, geen red snappers in deze baai.

Strand Tyrrel Bay.

Tyrrel Bay met de Rafiki.

donderdag 28 juni 2012

Tyrrel Bay, Leguaan

Donderdag 28 juni 2012

Positie Tyrrel Bay: 12°27.46' N 61°29.08 W
We varen in de morgen 4 NM zuidelijk naar de populaire ankerbaai Tyrrel bay.

Onderweg passeren we Sandy Island, een eiland met enkele palmbomen en heel veel pelikanen.

In Tyrrel Bay liggen ongeveer 50 zeiljachten voor anker. We spotten tijdens de wandeling in deze baai twee keer een leguaan of boomkip in het Surinaams. Een keer weten we zo’n diertje op de gevoelige plaat chip vast te leggen.

Leguaan in de vrije natuur. De plaatselijke bevolking eet leguanen.
Smaak van het vlees is vergelijkbaar met kip.

’s Middags gaan we voetbal kijken in “The Lazy Turtle”, Italië – Duitsland. Als we met de dinghy terugvaren naar de Rafiki passeren we de “Tara” een Nederlandse catamaran. We maken een praatje en even later zijn we op het voordek van deze schitterende boot aan het borrelen met Erno en Frieda uit Nijmegen. Zij gaan morgen verder naar Grenada. Het werd een gezellige afsluiting van de middag.

woensdag 27 juni 2012

Hillsborough, barracuda gevangen

Woensdag 27 juni 2012

Positie Hillsborough: 12°29.09' N 61°27.56 W
Gedurende de nacht was het prima zeilweer. In de morgen hebben we nog even een vislijntje uitgegooid met een inktviskunstaas. Een uur later konden we een behoorlijke Barracuda van 90 cm binnenhalen. 

In het kookboek staat dat de tanden van een barracuda scherper zijn dan menig koksmes.

Schip dat op het rif is gelopen. Achter het rif heeft het water een geheel andere kleur blauw.

We gaan voor anker bij de hoofdplaats van dit eiland, Hillsborough, om in te klaren. We zijn nu in Grenada. Het dorp Hillsborough stelt weinig voor. Er zijn een aantal kleine winkeltjes, wat vrouwen die met hun groenten en fruit op straat staan en gelukkig ook een bank. We hebben weer een nieuwe valuta te pakken, namelijk de East Caribien dollar (EC-dollar). De inwoners spreken van “easy-dollar” of “easy”. Deze munt wordt op diverse eilanden in de oostelijke Carrieb gebruikt.
Ook valt het op dat de begroeiing van het eiland “normaal” bos is en geen regenwoud. Mogelijk is dit een teken dat het klimaat hier niet zo nat is. Het weer vandaag is super met een straalblauwe lucht.
Vrij internet in de baai van Hillsborough is super. In de avond heeft Loud nog even kunnen skypen met zijn zus. ’s Avonds een gezellig diner in restaurant “Marlène’s kitchen” met gebakken Barracuda en frietjes.

dinsdag 26 juni 2012

Charlotteville, vertrek naar Grenada

Dinsdag 26 juni 2012

Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W
’s Morgens hebben we de boot gereed gemaakt voor vertrek naar Grenada. Vervolgens hebben we uitgeklaard bij de douane en immigratie, we gaan het prachtige Trinidad en Tobago na twee maanden verlaten. ’s Middags zijn we nog even op de koffie geweest bij Harald en Marion. Marion is gisteren weer terug gekomen uit Duitsland. We zullen hun waarschijnlijk weer ontmoeten in Zuid-Grenada. Na een gezellige middag op de Rufus, hebben we rond 18.00 uur het anker gelicht en zijn we vertrokken richting het grootste eiland van de Grenadines, Carriacou. In verband met de riffen rond de kust van dit eiland willen we het risico vermijden om in het donker tussen de eilanden door te varen en zullen we de 90 NM van deze overtocht voornamelijk ’s nachts zeilen om in de morgen in de baai van Hillsborough voor anker te gaan om in te klaren.
Charlotteville in de Man-of-war bay is zonder twijfel de mooiste bestemming waar we tot nu toe geweest zijn. Een heerlijk oord met een prachtige natuur en heel vriendelijke en gastvrije mensen en… nog niet overspoeld met toerisme.

Man of War Bay.

maandag 25 juni 2012

Charlotteville, wandeling omgeving

Maandag 25 juni 2012

Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W
Vandaag maken we nog een mooie wandeling door de omgeving.

Foto genomen vanaf heuvel Charlotteville, alles is groen.



Er staan nog veel houten huizen in Charlotteville.

Waterafvoersysteem Tobago.

In de heuvels gaan de geasfalteerde wegen over in groene wegen.

Loud ontpopt zich op deze dag niet alleen als Mcgyver maar ook als whizzkid: hij weet de data van de gecrashte harde schijf van Ellen en Harrie nog te redden.
De visvangst is, in tegenstelling tot de vorige dagen, erg mager, geen vis voor dinsdag…
Na een mooie zonnige dag is de avond regenachtig en maken we er een filmavond van. We kijken naar de film “Hangover”. Films worden in het cruisers-wereldje veel van elkaar gekopieerd. We hebben op de Rafiki al bijna 2 Tb aan films en tv-series en we hoeven ons op een rustige avond aan boord nooit te vervelen.

zondag 24 juni 2012

Charlotteville, Voetbal kijken bij Jaba

Zondag 24 juni 2012

Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W
De lunch op zondag bij het Michellinster restaurant “Chez Marlène” bestaat uit een ovenschotel van red snapper in een rodepeper-tomaat saus, záááálig. ’s Middags gaan we op het gezellige terras van de kroeg van Jaba samen met een aantal Charlottianen voetbal kijken: Engeland-Italie. Ook hier weer helaas, Italië wint na strafschoppen.

Bareigenaar Jaba.

In de avond gaan we gezellig met Harald een hapje eten in het dorp. Veel keus is er vandaag echter niet, het wordt “Fish and Chips”, frietjes met gebakken vis met een beetje sla. Aan boord van de “Rufus” wordt daarna nog gezellig nagetafeld.

zaterdag 23 juni 2012

Charlotteville, 4 red snappers

Zaterdag 23 juni 2012
Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W
De lunch op deze zaterdag in het visspecialiteitenrestaurant “Chez Marlene” bestaat uit gegrilde barracudafilet met een mosterdsausje. Zaterdag gaan we aan het einde van de middag nog even vissen en in een mum van tijd hebben we een viertal heel mooie red snappers gevangen. Deze worden meteen schoongemaakt en gaan de koeling in voor de volgende dag.

Op de voorgrond een visser van Charlotteville, op de achtergrond de Rafiki.

vrijdag 22 juni 2012

Charlotteville, vissen vanaf de ankerplaats


Vrijdag 22 juni 2012

Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W
Charlotteville is de grootste vissershaven van Tobago. Elke morgen wordt door een aantal vissers aasvis gevangen met een net hier in de baai. Als de vis gevangen is, dan wordt op een hoorn geblazen om met dit getoeter duidelijk te maken dat er aasvis verkrijgbaar is. Vervolgens wordt deze vis aan de vissers verkocht en deze vertrekken voor te vissen richting zee. Er wordt gevist op tonijn, dorade (mahi-mahi) en wahoo. Deze laatste twee soorten hebben we ook gevangen tijdens onze oceaan oversteek. Vandaag zijn we ook van de partij bij de aasvis-verkoop omdat we tegen de avond op onze ankerplaats willen gaan vissen.

De netten vol met aasvis worden binnengehaald.

Met een schepnet worden de vissen overgeheveld naar hun boot.

Vrijdagavond weet Marlène een red snapper (een soort baars) en een kleine Barracuda (70 cm) binnen te halen. We moeten bij het vissen oppassen dat we de vislijn met aas ver genoeg van de boot werpen, omdat de “sharksuckers” of in het Nederlands “zuigbaarzen” onder de boot snel het aas willen pakken. Deze vissen zijn echter niet eetbaar en we proberen ze van het aas weg te houden. Dit lukt echter niet altijd en dan moeten we zo’n stakker van het haakje halen en teruggooien.

Veel roze boten in Charlotteville.

Visafslag Charlotteville.

donderdag 21 juni 2012

Charlotteville, Pirates Bay


Donderdag 21 juni 2012

Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W
Donderdag in de namiddag gaan we barbecueën op het strand in Pirates Bay. Dit strand ligt zeer exotisch en is een paradijselijk “bounty-strand”.


 
Strand Pirates Bay.

Strand is te bereiken door deze trappen te nemen of via het water.


Samen met Harrie, Ellen, Harald (Marion van de Rufus is voor een week teruggereisd naar Duitsland), Marlène en Loud wordt het een gezellig feestje.
Tijdens de barbequeparty komt een inwoner van Charlotteville uit de jungle met een hond en is duidelijk sporen van een dier aan het zoeken. We vragen hem waar hij naar op zoek is en het blijkt dat hij jaagt op leguanen, een plaatselijke lekkernij. Het dier waar hij op jaagt blijkt in het water gevlucht te zijn en we zien het diertje 100 meter van het strand zwemmen. Uit nieuwsgierigheid hoe dit dier eruit ziet, biedt Marlène aan om met de dinghy naar de vluchtende leguaan te varen. Marlène gaat samen met Ellen en de jager met de bijboot op jacht en na 15 minuten komen ze terug met een indrukwekkende leguaan van ongeveer 75 cm lang in de handen van de Tobagiaanse jager. Ellen en Marlène hadden trouwens niet verwacht dat een leguaan zo gemakkelijk te vangen is. Overigens is leguaan ook in Suriname een lekkernij. Daar wordt hij “boom-kip” genoemd. Helaas hebben we geen foto’s van de vangst.

woensdag 20 juni 2012

Roxborough, Argylle watervallen

Woensdag 20 juni 2012
Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W
Aan de oostkust van noord Tobago ligt Roxborough, waarvan uit een wandeltocht door de jungle leidt naar de indrukwekkende Argylle waterval.


Onderweg naar de waterval. 

Deze waterval is een van de belangrijkste trekpleisters in het noorden van dit eiland. Deze waterval ligt in een voormalige cacao plantage. Er staan nog veel cacao bomen en we kopen een geperste bal (ter grootte van een tennisbal) cacaobonen.
Argylle waterval.

Als we de cacaobal gedeeltelijk raspen in melk en dan met wat suiker koken, krijgen we een heerlijke chocolademelk met een zalige, pure cacaosmaak.

dinsdag 19 juni 2012

Charlotteville, muggen

Dinsdag 19 juni 2012

Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W
Op de boot hebben we meestal geen last van muggen. Wij liggen meestal redelijk ver van de kust en de muggen kunnen zo’n afstand over zout water niet overbruggen. Een echte grote irritatie is echter de zandvliegen of zoals ze hier lokaal genoemd worden de “no-see-ums”. Deze vliegjes zijn heel klein, 1 mm, maar ze bijten vergelijkbaar met een normale mug en worden gemakkelijk door de wind meegevoerd. In tegenstelling tot een mug, die je kunt zien, opsporen en doodslaan, zijn deze minuscule bijtertjes nagenoeg onzichtbaar en kruipen ze zelfs door het muskietengaas heen!

Groente- en fruitkraam Charlotteville. Veel keuze is er niet.

maandag 18 juni 2012

Charlotteville, Fort Cambleton


Maandag 18 juni 2012

Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W
Charlotteville ligt in een dalletje aan de kust. Rondom Charlotteville is het heuvelig en gaan de wegen steil bergop de jungle in. Ten zuiden van Charlotteville liggen nog resten van een oud Engels fort, Fort Cambleton. Na een pittige wandeltocht bereiken we deze bezienswaardigheid, die nog bestaat uit een klein muurtje en een tweetal kanonnen.

Kanon Fort Cambleton.

Tijdens de wandeling terug zien we twee keer een zwerm dwergpapegaaien vliegen. Langs de weg is veel fruit te plukken zoals mango’s en avocado’s.

zondag 17 juni 2012

Charlotteville

Zondag 10 juni tot en met zondag 17 juni
Positie Charlotteville: 11°19.45' N 60°33.09 W

De volgende baaien die we passeren langs de westkust van Tobago zijn minder geschikt voor ankeren en we besluiten door te varen naar de Man-of-War bay. Deze baai heeft zijn naam te danken aan de 2e wereldoorlog. Deze baai met het dorp Charlotteville was tijdens deze oorlog een uitrustplek voor de geallieerde zeelieden die in de oorlog vochten.
Als we de baai invaren, liggen er noordelijk voor de ingang van de baai een Amerikaan en een Fransman voor anker en verderop aan de kust ligt een blauw zeiljacht voor anker met de Nederlandse vlag: het is de “Zwerver” met Ellen en Harrie. Dit gezellige koppel hebben we in Domburg (Suriname) ontmoet. Nadat we veilig voor anker liggen gaan we nog even op de Zwerver borrelen, een gezellige middag/avond volgde.

De Man-of-War bay is een fantastische plek. De baai met het dorp ligt paradijselijk tussen de bergen/heuvels van het regenwoud van Noord-Tobago. Het is naar onze bescheiden mening zelfs veel mooier dan het zuidelijke Store bay. Er is behoorlijk wat bedrijvigheid door visserij en wat beperkt toerisme en in de loop van maandag komen nog een 6-tal zeiljachten in de baai ankeren.

Man of war Bay met in het midden de Rafiki.

De winkelstraat van Charlotteville, de openingstijden zijn zeer wisselend.

Als we de romp van de Rafiki schoon willen maken ontwaart Marlène onder de boot een aantal vissen (verpleegstervissen?) waarvan de Engelse naam “sharcksucker” is. Deze vissen leven in symbiose met haaien en roggen waar ze met meeliften door zich met een zuignap vast te zuigen. Deze stumpers zijn niet erg snugger: zij zien de romp van de Rafiki vermoedelijk aan voor een haai of rog. Ze hebben geen angst voor mensen: als we naast de boot zwemmen, komen ze enthousiast naar ons toe, iets wat Marlène niet zo kan waarderen.

Dinsdag zijn we te gast op het Duitse jacht “Rufus” van Marion en Harald uit Duitsland(www.wir-sind-weg.eu). Zij zeilen op een Lagoon, een 12 meter lange catamaran, een schitterende boot. 

Dinsdagnacht is er onweer en woensdag blijkt dat een blikseminslag ervoor gezorgd heeft dat het kabelsignaal voor de TV en internet niet meer werkt. Het gevolg is dat we de wedstrijd Nederland – Duitsland voor het EK moeten volgen met een antennesignaal in zwart-wit met veel ruis. We kijken deze wedstrijd samen met Ellen en Harrie, maar ook met de Duitsers Marion en Harald en met twee Fransen zeilers. Helaas, Nederland verliest en is nagenoeg uitgeschakeld op dit toernooi. 

Donderdag wandelen we van Charlotteville over de weg door het oerwoud naar Speyside, een plaats aan de andere kant van het eiland, een heel mooie wandeltocht met prachtige uitzichten.

Rotsachtige kust aan de westzijde van Tobago.

In Speyside is een ruïne van een oude suikerfabriek met een watermolen.

Suikerfabriek met watermolen in Speyside.

‘s Avonds is er een Barbequeavond bij “Jane’s Quality”. Samen met het gezelschap waar we gisteren voetbal mee gekeken hebben, gaan we lekker barbequen met tonijn en kip: heerlijk.
Barbeque met Bertrand en Roman uit Frankrijk, Harald en Marion uit Duitsland en Harrie en Ellen uit Nederland.

Aan de noordkant van Man-of-War bay ligt Pirates bay met een mooi koraalrif. Tijdens het snorkelen over dit rif zien we enorme scholen kleine visjes, het krioelt hier werkelijk van kleine vis. Loud ontwaard nog een Barracuda van ongeveer 1 m. 

Zaterdagavond is er “legging-evening” in de plaatselijke bar. Op deze avond wordt de draagster van de meest sexy legging van de avond gekozen. We gaan samen met Harald en Marion een kijkje nemen en zien voornamelijk kandidaten voor titel: “de meest uitrekbare legging” in de bar. Van sexy is geen sprake, integendeel zelfs. 

Zondag is het weer voetbalmiddag. De kabel is hersteld, het beeld is weer scherp én zelfs in kleur, maar dit mag niet baten: Oranje wordt persoonlijk door Christiano Ronaldo naar huis gestuurd. Aan het einde van de middag komen Harald en Marion nog even langs op de Rafiki en ’s avonds gaan we lekker eten in het dorp.

Wat is verder nog speciaal aan Charlotteville:De bevolking is hier zeer Christelijk (Anglicaans) en de afgelopen week was een bekende dominee van Trinidad hier op bezoek. Op het sportveld in het midden van Charlotteville is een tent opgebouwd en hierin staat deze dominee elke avond zeer luidruchtig te prediken en samen met een band en koor gospelliederen te zingen, geheel op z’n typisch Afro-Amerikaanse manier.

In het dorp lopen overal kippen rond die bijna allemaal kuikens hebben. We vragen aan een inwoner of deze kippen allemaal bezitters hebben. Hij vertelt ons dat de kippen “wild” zijn. Zij hebben geen bezitter maar scharrelen gezellig in het dorp. Als je zin hebt in een kippetje op de Barbecue, dan mag je proberen een kip te vangen.

zaterdag 9 juni 2012

Courland Bay

Vrijdag 8 juni en zaterdag 9 juni 2012:

Positie Courland Bay: 11°13.01' N 60°46.85 W
Courtland bay oftewel Turtle bay is een baai ongeveer 5 NM noordelijk van Store bay. De baai is bekend voor de schildpadden die hier in mei en juni hun eieren leggen. Het is moeilijk om hier aan land te komen. Op het strand is een behoorlijke golfslag en een betonnen pier is te hoog om comfortabel aan wal te gaan. 

In de vroege morgen van zaterdag worden we al om 6:00 uur gewekt door een plaatselijke visser die ons dwingt om 100 meter verderop te ankeren: we liggen bovenop zijn visgrond. Een Fransman en een Amerikaan die ook in deze baai ankeren, verlaten vervolgens ook de ankerbaai, wij ankeren iets verderop. Zaterdagmorgen staat in het teken van een speurtocht naar een TV met satellietverbinding: zaterdagmiddag om 12:00 uur plaatselijke tijd begint de wedstrijd Nederland-Denemarken en Loud wil moet deze wedstrijd zien. Helaas is er in het dorp (Plymouth) geen kroeg/pub die zo vroeg geopend is. Plymouth is trouwens de geboorteplaats van een plaatselijke beroemdheid: de sprintster Kelly-Ann Baptiste. Deze Tobegiaanse is een serieuze medaille kandidaat op de 100 m sprint voor de spelen dit jaar in London.
Gelukkig is er in de baai uitstekend internet van een hotel dat hier aan de kust ligt. Het internet is snel genoeg voor streaming radio, dus kunnen we de wedstrijd via Radio 1 live op de Rafiki volgen. 

Jack van Gelderen en een collega maken er een heel onderhoudende en spannende pot van met hun leuke commentaar, maar helaas, Oranje verliest.

Helaas ook geen schildpadden gezien in de baai en na een fikse wandeling over dit gedeelte van het eiland besluiten we om zondag verder te zeilen.

Strand van Courland Bay

Zelfs als de bananenplant overwoekerd is door klimplanten, groeien er nog voldoende bananen aan een plant.

De planten groeien zelfs op de kabels van het electriciteitsnetwerk.



donderdag 7 juni 2012

Store Bay, kokosnoten en Sting Ray

Vrijdag 1 juni tot en met donderdag 7 juni 2012:

Positie Store Bay: 11°09.49' N 60°50.48 W
Vrijdag zijn we op de “Elfrun” van Atmo en Petra uitgenodigd om te eten. Ook een Engels koppel, Betty en Ike en een Canadees Trevor, allen cruisers hier op de ankerplek, waren uitgenodigd. Petra en Atmo zijn vegetarisch. Al met al en tegen de verwachtingen in was het eten erg lekker. Maar als we de keuze hebben, geef ons dan maar een met vlees en/of vis overladen BBQ. Atmo (49) is een oude hippy die ook in La Gomera (Canarische Eilanden) op zijn plek geweest zou zijn. Hij is van nature een pacifist, naturist en een zeer spiritueel persoon die elke dag geruime tijd mediteert. Nadat hij 7 jaar geleden Petra heeft ontmoet, is ook zij “verlicht”. Op de boot zijn in elke ruimte afbeeldingen van Tibetaanse goeroe’s. Wij willen ze niet choqueren, dus hebben we op de ankerplaats niet gevist. Grapjes van Loud over zijn bedoelingen met de speargun werden niet erg gewaardeerd. Atmo heeft zelfs moeite om een vlieg te doden. Toch zijn Atmo en Petra een goed gezelschap.

De brandstofprijzen op T&T zijn zwaar gesubsidieerd en absurd laag. Benzine kost voor iedereen € 0,32 per liter en diesel kost € 0,18 per liter voor de plaatselijke bevolking en diesel kost € 0,96 per liter voor niet-inwoners van Trinidad en Tobago. Voor het schip is het afhankelijk waar je schip geregistreerd is. Wij hebben onze boot volgetankt in Trinidad en hebben de internationale prijs nl € 0,96 per liter betaald. In Tobago hebben we wederom onze tank gevuld. Hier hebben ze geen bunkerstation (tankstation aan het water voor jachten), dus hebben we 2 jerrycans diesel gehaald bij het tankstation. Bij het tankstation, niet ver van onze boot, betalen we maar € 0,18 per liter. Ook het gas is erg goedkoop. Het vullen van onze “Nederlandse” 10 liter gasfles (6 kg) kost maar €1,50.

Van een plaatselijk Trinidoriaan leren we hoe je een kokosnoot moet schillen met een machete. Een machete is een hakmes dat zijn bekendheid geniet als kapmes als men door de jungle zijn weg moet banen. We hebben ook een machete op de kop getikt en meteen een aantal kokosnoten “geschild” die we samen met Atmo en Petra verzameld hebben op het strand.

Tijdens het snorkelen hebben we een Amerikaanse steekrog oftewel een Sting Ray gespot. Deze vis heeft de Australische krokodillengoeroe Steve Irwin tijdens de opnames van een documentaire gedood door hem met zijn giftige staartstekel in de borst te steken. Als je deze vis echter niet stoort of lastig valt is hij ongevaarlijk of zoals Brigitte Caster zou zeggen: we staan niet op zijn menu.

Sting Ray

Store bay omgeving is het centrum van het toerisme van Tobago. Het is nu laagseizoen en alle hotels en restaurants zijn nog erg leeg. De maanden Juli en Augustus zijn hier het hoogseizoen. De meeste toeristen komen uit Trinidad, Groot-Brittannië, Duitsland en Amerika.
Achter ons ligt ook een bijzondere boot voor anker. Het is een Zwitsers plezierjacht dat de oceaan overgestoken is. De eigenaar heeft het schip zelf in Basel gebouwd en is er vervolgens vanuit Basel mee naar de middellandse zee gevaren. Hij heeft ongeveer dezelfde route gevolgd als de Rafiki.
De overtocht heeft hij voltooid met ongeveer 2300 liter diesel. Voor een overtocht met een motorboot is er een grote hoeveelheid diesel nodig én een betrouwbare motor. Als de motor uitvalt zul je hulp moeten oproepen en het schip moeten verlaten, er is namelijk geen alternatieve aandrijving om de tocht te voltooien. Een ander verschil met een zeiljacht is dat er geen stabilisatie is van de golven door een kiel of een zeil. De Maranatha heeft aan beide zijden van het schip een uitstekende arm gemonteerd met een gewicht en weerstand om de boot zoveel mogelijk te stabiliseren. Kapseizen is een reëel risico voor dit type boot.

De "Maranatha" uit Zwitserland